Beşiktaş’ın taraftar kümesi çArşı’nın kıymetli isimlerinden Alen Markaryan, Akşam gazetesindeki köşesinde “Şampiyonluğun hikayesi: Hikaye değil destan bu” başlıklı bir yazı kaleme aldı.
Markaryan, yazısında Beşiktaş’ın şampiyonluğa giden yolunu kaleme aldı.
“HAVAİ FİŞEK GÖSTERİSİ ÜZERE SORU İŞARETLERİ YAĞMAKTAYDI”
Şampiyonluğa giden yolla ilgili yazı dizisinin birinci yazısında Markaryan şu sözleri kullandı:
“Aslında ana başlık şampiyonluk hikayesi lakin ‘Şampiyonluk destanı’ desek daha beğenilen geliyor kulağa… Çünkü lig başlamadan daha Yunanistan’da ön eleme maçına çıkıp, PAOK’la oynadığımızda, topluluk olarak tam soğuk duşun altına girip heyelan, hezeyan ve heyecan bombardımanlarının patlamalarını seyrediyorduk. Sağ bek sorunsalı daha keşfedilmemiş kara parçasıydı! Bir hamle botun bile, Bırak hamle botunu, kışlık giyeceğin botun bile yoktu. Omuriliğin kireçlenmiş, Korona belası zirvende dolaşıyor, Lens tam zayi raporu veriyor, Tyler Boyd su kaynatıyor, maçı da tırnaklarımızı kemirerek, ‘Böyle de olmazlar’ ortasında armağan ediyorduk. Olağan başımıza Goodfellas’ın havai fişek gösterisi üzere soru işaretleri yağmaktaydı. Bu hengame, bu telaş, bu panik içinde girdabın oluşturduğu çekim gücüne direnirken, Sergen Yalçın da koronaya yakalanıyordu. Kovid-19 şerefsizine niçin bacak ortası atamamış meraklardayım!”
SATRANCI TRABZON’DA BEŞİKTAŞ KAZANDI
“Ve bu müspet görünümlü negatif fotoğrafta Trabzon’a maça gittik güzel mi?” diyen Markaryan yazısını şöyle sürdürdü:
“Takımın başında yıllar önce kaleciyken Antalya maçı kahramanı Murat Şahin çıkıyor, sağ bek sorunu keşfedilmemiş bir kara kesimi olarak hâlâ duruyordu karşımızda. PAOK maçındaki faciadan ders alınmıştı aşikâr ki. Lens’in enkaz olarak bıraktığı sağ boşluğa Necip’le başlanılmıştı çünkü. O da yetmemiş, Trabzon’un formda oyuncusu Nwakaeme düşünülerek Necip’in önüne de Hasiç monte edilmiş formda tasarlanmış bir ekiple karşılaşmıştık… Bu satrançvari atak, o gün Beşiktaş’a kimsenin beklemediği bir galibiyet getiriyor, yenilen tek golde Ersin’in yanlışı göze çarpıyor, ve sağ bek ve santrfor ve üstüne kaleci gerekliliği… Bilhassa vurgulanmaya başlıyordu toplulukta. Doğal bu minvalde Trabzonspor galibiyeti nefes aldırıyordu fakat sıkıntıların birinci hafta rafa kalkmayacağı kesin durmakla birlikte, halının altına da süpürülmeyeceği gerçeğini, tüm topluluğun gözünün içine sokuyordu. Ve hatta maçlar peş peşe yağmaya başlıyordu.
İkinci hafta Antalya gelecekti İnönü’ye lakin bir türlü gelemiyordu! Test yaptırmışlar grup halinde alayı Kovid-19 çıkmış alayı! 40 küsur kişi… Eee! Natürel bomba üzere düşüyor spor kamuoyuna bu durum. Tam ne olacak derken, maçtan bir gece önce testlerde kusur olduğu eksilerin artı görüldüğü haberleri medyaya servis edilmeye başlanıyordu. Yani negatiflermiş! O maçı hatırlarsınız, uzun müddet 1-0 önde götürdüğümüz maçı, 85’te yediğimiz golle tamamlıyorduk. 90. dakikada yüzde yüz penaltımız ekmek ortası köfte üzere gidiyor, maç idareleriyle ilgili problemler inceden peydahlanmaya başlıyordu. Bu ortada maçın hakemi kimdi biliyor musunuz? Çok sonraları her üç günde bir karşılaşıp sarılıp koklaşacağımız biri! Halil Umut Meler…”
“SEZONUN EN AĞIR YENİLGİSİ OLARAK HAFIZALARIMIZA YER EDİYORDU BU MAÇ”
Markaryan yazısını şöyle sürdürdü:
“Tabii bu sonuç PAOK maçından sonraki netameli havayı geri getiriyordu. Otomobilin mazotla sürat yapamayacağını anlayan idare, sakatlık dedikoduları ortasında Aboubakar’a kucak açıyordu Portekiz’den… Ve Abou 41 şayia ortasında birinci maçına Konya’da adım atıyor fakat alanda pek de adım atamıyordu. Ersin yanlışlara devam ediyor, Vida balataları yakıyor, ve Konya’da tam dört gol yiyorduk. Dönemin en ağır yenilgisi olarak hafızalarımıza yer ediyordu bu maç… Doğal bu sonuç o havai fişek üzere göğe çıkan soru işaretleri… Milletin başına çatır çutur düşmeye başlıyordu. Sağ bek sorunu hâlâ keşfedilmemiş yeni dünya üzere Guam çukuru derinliğinde gözümüzün önündeyken, Sergen hoca, “Milli maç ortasından sonra hazır olacağız” açıklamasını anca yapabiliyordu… Lakin dördüncü haftada İnönü’de oynanan Gençlerbirliği maçında. Birincilik bir bir sonuçla havlu atıyormuşuz üzere bir hava esmeye başlıyordu tam zirvemizde…
MİKSERLER YENİDEN SAHNEYE ÇIKTI
Taraftardan hariç birçok insan inancını kaybetmişti ancak sağda solda, kırsalda yün hırka ören annenin kaybolan “Höreke”sini ararken bir şeyi unutuyorlardı… Rosier’i! Fransa’nın Montauban komününden gelen Mecnun dolu, yere yatmaz, suya batmaz bu çocuk oynayacağı her maçta mükemmeller yaratacaktı. Lakin o gün oynamamış, ayağının tozunu silmekteydi. Olağan bu Gençlerbirliği yenilgisi, ekibin başındaki Nobre’nin tek galibiyeti olup, ulusal piyangonun son numarasındaki amorti üzere çarpıyordu “yüzümüze” İsimsiz hesaplar, uzantılar, mikserler Tiyatro sahnesinde perde ardı suflörleri üzere, ganyancı, kurulcu şayialarıyla top ve tüfekleriyle amansızca saldırıyorlardı. Hele Ljajic’in eli belinde ısınmaları! Piyasaya servis edilen içki sofrası görüntüleri! Eyvah! Eyvah! 5 yani! Olağan bütün bu cehennem senaryoları ortasında,
O MOTORU ALIN MÜZEYE KOYUN
Babil’in Asma Bahçeleri üzere bir mükemmele rastlıyorduk. Ghezzal’e… çocuğun lisansı transferin son günü son saatlerinde bir motokuryeyle yetiştiriliyordu federasyona… Ben yönetici olsam o kuryenin motorunu satın alır, o motoru da Beşiktaş müzesine armağan ederdim. Tartışmasız hem de! Sonra Sergen hocanın “Arada düzeleceğiz” dediği ulusal maç haftasına geliyorduk, bir de federasyonun durup dururken icat ettiği 21 kadrolu ligin fecaatinden ötürü her ekibin bir haftayı maçsız geçirdiği ki ismine “BAY” deniyor. Azap günleri… O da denk geliyor ulusal ortanın devamına… Oluyor mu sana üç haftalık kamp modeli? Sergen Yalçın da oraya sarılıyor, ve ısrarla umut vadediyordu.
BİRİNCİ KERE ÜST ÜSTE İKİ MAÇ…
Altıncı haftada ki Denizli deplasmanı gelip çattığında Rosier, Welinton, Vida, N’Sakala dörtlüsü birinci sefer podyum yapıyor, Aboubakar gol atıyor. Ghezzal arz-ı endam ediyor, Josef kırmızı görüyor, ve 3-0 ı yakalamışken 2-3’e gelen maçta, dilaltı alan taraftar, son düdükle rahat bir nefes alıyordu nihayetinde. Maç bitiyor lakin yerden yere vurmalar bitmiyordu natürel… Kaç sene birlikte top oynadığı Tümer bile kendi programında liyakatsiz yakıştırması yapabiliyordu Sergen hocaya… Taraftarın eşi gibisi görülmemiş halde Sergen hocaya sahip çıkması üzerine kelamların yanlış anlaşıldığı, Bir “Metin”le inceden özür yoluna gidiliyordu. Ve Alice, çoluğuyla çocuğuyla, annesi babasıyla kardeş dedikleri ve sevdikleriyle mükemmeller diyarına gerçek koşmaya başlıyordu. Yedinci haftada Malatya ağırlanırken, İnönü’de, kırmızı kartlı Josef’in yerine ismi sıkça Fenerbahçe ile anılan Dorukhan’a vazife veriliyordu. Ve Ghezzal, 1-0 biten maçta birinci asistini yaparken Beşiktaş da birinci kez üst üste iki maç birden kazanıyordu.”