Ankara Eğitim Platformu tarafından düzenlenen “Geçmişe ve İleriye Bakmak” webinarında OECD Eğitim ve Maharetler Müdürlüğü Yöneticisi Andreas Schleicher, Harvard Üniversitesi’nden Prof. Dr. Fernando Reimers ve Global Eğitim Danışmanı Prof. Dr. Ger Graus Obe 400’den fazla Türk eğitimciyle bir ortaya geldi.
EN KLASİK İMTİHAN SİSTEMLERİMİZ YIKILDI
“Pandemiyle birlikte gördük ki teknoloji eğitimde bir fark yaratmaya başladı” diyen Andreas Schleiher yaptığı konuşmada şunları söyledi:
“Değerlendirme ve imtihanlarda büyük değişimler görüyoruz. Simülasyonlar, makine algoritmaları çok yararlı artık. 300 yıl evvel değerlendirmelerde ne sonuçlar çıkıyordu. Beşerler öğreniyorlar, öğrendiklerinizi gösterin deniliyor. Bunu teknoloji tabanlı yapmak birçok avantajı da beraberinde getirdi.
Pandemiyle en klasik imtihan sistemlerimiz yıkıldı. Zira dijital çağ için uygun değildi. Teknoloji tekrar lakin farklı biçimlerde yapmamızı sağlıyor. Öğretmenler öğrencilerin nasıl farklı öğrendiğini görüyor. Nerede sıkılıyorlar, nerede takılıyorlar. Nasıl daha uygun şekillendirebilirler, onu görüyorlar. İleriyi yine şekillendiriyoruz.”
OKULLAR KENDİNE MAHSUS TAHLİLLER GELİŞTİRMELİ
Geçtiğimiz devir PISA çalışmasına baktığımızda öğrenme kazanımlarıyla alakalı farklar ortaya çıktı. Teknolojiyi nasıl kullandığınız değerli. Teknoloji öğretmenleri çok güçlendirebilir. Lakin en uygun teknoloji bile olsa öğretmenin yerini alamaz. Toplumsal bir münasebet, bir doku gerekiyor zira eğitimde.
Okulların kendine has tahliller geliştirmesi gerekiyor. Öğrencilerin ve öğretmenlerin daha yeterli olması için çok parçalanmış bir sistemle karşı karşıyayız. Çok fazla konut ödevi var mesela burada pedagoji odak noktada olmalı, teknoloji değil. Tahlilin işlemesi için öğretmenlerin dizaynın tam kalbinde yer alması gerekiyor. Öğretmenleri sürece dâhil etmezseniz, tahlili uygulamasını bekleyemezsiniz. Öğrenme dediğimiz süreç işlemsel değil zira. Öğretmenlerin teknoloji kullanımlarını artırmak gerekiyor. Eğitimde fonksiyonel bir yapı oluşturmamız gerekiyor. Öğrenme ortamlarını da harmanlayarak akıllı sistemler kurulması ve bunun herkes için işlemesi lazım. Bu sistem herkes dâhil edilerek tasarlanmalı. Teknoloji burada daha şahsî bir öğrenme süreci tasarlayabilir. İnovasyon dostu bir ekosistem kurulabilir. Şeffaf ve tarafsız.
DİJİTALE DOĞSALAR BİLE DİJİTAL YERLİ DEĞİLLER
Dijital vatandaşlık, 15 yaşında bir çocuk birçok teknolojik aygıta sahip. Fakat değerli olan bunlara sahiplik değil, bu bilgi akışının içinde hakikat istikameti bulabilmekte. Örneğin, Çin’de bu kitlenin yüzde 50’si dijital dünyada doğruları bulabiliyor. Türkiye’de ise sayı daha düşük. Çoğunluğu dijitale doğmasına karşın dijital yerli olamıyor. Evvelce kitapta okuduğumuz doğruydu, artık birçok şeye internette karşılık buluyoruz lakin ne gerçek ne yanlış bilmiyoruz. O yüzden doğruyu bulabilmek kıymetli. Buna da ikinci dijital uçurum diyebiliriz. Teknolojiyle birlikte uzman iştirak, içerik üretilmesi kıymetli. Öğrencilerin seslerini duyurabilmesine fırsat sağlamak kıymetli. Onları dinlemek lazım, dizaynda onların sesine kulak vermeli, öğretmenleri desteklemeli, okulların herkesin öğrendiği bir sistem haline gelmesi ve başka dallarla de paydaşlık kurulması kıymetli.
AKADEMİ KADAR DÜZGÜNLÜK HALİ DE ÖNEMLİ
Sosyal içerme, koronavirüsten etkilendi çocuklar lakin daha az kırılgandılar. Okulların kapanması çocukları derinden etkiledi. Eğitim sistemindeki eşitsizlikler daha görünür oldu. Akademik muvaffakiyetler kadar öğrencilerin düzgünlük hâli de çok kıymetli. Bu durum imtihan korkusuyla ilgili değil, daima bunu konuşuyoruz lakin gerilime dirençleri, iyimserlikleri ve güçleri değerli. Bunları nasıl oluşturabilirizi sormak lazım. Aslında temelde öğretmen öğrenci bağlantısını ele almamız gerekiyor.”
GELECEKLERİNİ YAZMALARI GEREKİYOR
Fernando Reimers ise Global vatandaşlık eğitimi ile ilgili yaptığı sunumda şöyle konuştu: “Okulların şahısları güçlendirmesi ve o bireylerin dünyayı etkileyecek olması çok değerli bir misyon.1948’de kabul edilen İnsan Hakları Kozmik Bildirgesi’nde herkesin eğitim hakkı olduğu kararı alındı. Bu hareket insanları dönüştürdü. Kamu kurumları tarafından herkes için eğitim sunuldu. Bu bir ihtilaldi. 80 yılda daha kısa bir müddette eğitimin geldiği nokta çok etkileyici. Bu ihtilalin maksadı aydınlanma gayelerinin geçekleştirilebilmesi ve dünyayı muhakeme edebilmek. Burada ‘ilerleme mümkündür olgusunu öğretebilmek’ ve ‘kozmopolitan ne demek’ anlatabilmek gerekiyor. Lakin öncesinde bireylerin kendini anlayabilmeleri gerekiyor. Farklı eğitim sistemlerinden çıkıp Gretha üzere sesini duyuran birçok kişi var. Okulların kuruluş gayesi öğrencilerin yorumlayabilmelerini sağlamak ve insan oldukları için haklarına sahip çıkmak. Bunları nasıl hızlandırabiliriz, eğitim sistemlerde bu şahısların sayısını artırmak için neler yapabiliriz? Okulda öğrencilerle okul dışında da ilişki kurumak ve zorlukları anlamalarını sağlamak gerekiyor. Matematikte, fen bilimlerinde ya da coğrafyada öğrendiklerini dış dünyada uygulayabilmek, fark yaratabileceklerini anlamak, geleceklerini şekillendirmek. Global vatandaşlık eğitiminde bahsettiğim şey bu aslında. Farklı bir şeyden bahsetmiyorum.”
OKULLARDAKİ PANKARTLAR DEĞİŞMELİ
Küresel Eğitim Danışmanı Prof. Dr. Ger Graus Obe de “Pandemi öncesinde de olan birçok sorun, pandemiyle birlikte sahneye taşınmış oldu. Telafi eğitimlerinde neyi yakalayacağımızı soruyorum. Konseptin bir tarafı daima birebir şeyi yaparak farklı bir sonuç beklemekten ibaret. Pandemiyle birlikte çocukların tecrübesi arttı. Okul dışındaki tecrübeleri fark ettiler. Çocukların kendi kıssalarını yazabilmeleri için okulda öğrendiklerini uygulayabileceği bir nizam yaratılmalı. Öğretip imtihana sokarak bir şey elde edemeyiz. Artık okul duvarlarındaki şu kadar başarılıyız, şu sıradayız ya da şunları yaptık üzere pankartlar kaldırılmalı. Onun yerine değişen yer, değişen vakit, değişen fikirler ve değişen gelecek ile birlikte umut yazılmalı” dedi.