ABD hükümetinin 1915 Olayları hakkındaki tüm kamuoyu baskılarına karşın yıllardır almak istemeyip ertelediği “soykırım” kararını bu yıl ilan etmesinin manası nedir? Bu gelişmeyi İsrail medyasının dediği üzere (The Jerusalam Post, 24 Nisan) yalnızca Türkiye’nin ABD üzerindeki tesirinin azalmasıyla açıklayabilir miyiz?
Mevzuyu tam olarak anlamak için 5 yıl önceye dönmemiz gerekiyor. Avrupa ile 20 Mart 2016 Göç Mutabakatı imzalanmış ve 6 Mayıs’ta Ahmet Davutoğlu partiden uzaklaştırılarak, yeni rejimin birinci adımları atılmıştı. Birebir 6 Mayıs tarihinde o günlerde AKP iktidarıyla Avrupa’nın ortasının çok âlâ olmasına karşın ve Türk vatandaşlarına AB vizesinin kalkmasının bile konuşulduğu bir ortamda Fransa’nın “Atlantico” isimli haber sitesinde enteresan bir tahlil çıktı. Alexandre Del Valle imzalı makale, “Osmanlı İmparatorluğu’nun dönüşü: ‘Erdoğan Türkiyesi Avrupa’ya, Kürtlere ve Kemalist demokrasiye saldırıda’” başlığını taşıyordu.
OSMANLI’YA GERİ DÖNÜNCE NE OLUR
Fransız jeopolitikçinin yazısında bilhassa Suriye siyasetinden kelam ediliyor, Türkiye’nin 90 yıllık Kemalist dış politikayı bırakıp adım adım Osmanlı’ya dönme uğraşları içinde olduğu anlatılıyordu. Yazıda o günlerde dünya gündeminde olmamasına karşın Libya’daki İhvan (Muslim Brotherhood) ile alakalara varıncaya kadar AKP’nin Ortadoğu, Balkanlar, hatta Kafkaslardaki Osmanlıcı yayılma uğraşları irdeleniyor, hatta Karabağ konusuna bile değiniliyordu. Müellif, Lenin’den alıntı yaparak “gerçekler inatçıdır” diyor, Kemalizm’in terki nedeniyle eski belgelerin açılacağı ve Osmanlı’nın çöküş periyodundaki tüm olayların “sil baştan” tekrar yaşanacağını anlatıyordu.
Daha 2016 yılında son 5 yılın gelişmelerinin evvelce büyük bir öngörüyle anlatıldığı yazıda yapılan temel saptama, yani Türkiye’nin artık Osmanlı’ya geri döndüğü Afrika, Hindistan, Çin medyasına varıncaya kadar daha sonra birçok yerde tekrarlandı. Örneğin 11 Eylül 2020’de “Monde Afrique” mecmuasında yayınlanan bir araştırmada tüm Afrika’da Aziz Mahmud Hüdayi, Maarif ve Diyanet üzere vakıfların çeşitli ülkelerde okul, cami, hastane tertipleri yaptıkları, Gülencilerden kalma enkazın bu kere direkt devlete bağlı olarak bir istihbarat şebekesi olarak geliştirildiği yazılmaktaydı. “Osmanlı ve Dönüş” başlıklı yazıda Ankara’nın Rusya’ya karşı Batı çıkarlarını savunma manzarası altında aslında İslamcılığı yaydığı tezi savunulmaktaydı.
Tıpkı formda, Türk TV kanallarındaki iktidar dayanaklı olarak yayınlanan Osmanlı ve Abdülhamit’le ilgili diziler Batı medyasında ilgi çekmişti. Bilhassa Abdülhamit’in İngiliz Elçisini tokatlaması üzere tarihi gerçeklere büsbütün alışılmamış sahneler müstehzi gülümsemelere neden olmuştu. Siyasalların halka ısrarla izlemelerini öğütledikleri Abdülhamit dizisi Batı’da büsbütün siyasal göndermelerle dolu bir propaganda olarak değerlendiriliyordu.
TÜRKİYE HANGİ YÜZYILDA
Fransız Devlet Kanalı “FR-2” 30 Nisan 2018 tarihli yayınında sayıları giderek artan bu diziler nedeniyle Türkiye insanlarının artık hangi yüzyılda yaşadıklarını şaşırdıkları söyleniyordu. Tüm bunlardan şu sonuç çıkıyordu: Türkiye’de hiç kimse Batılılara 106 yıl sonra neden 1915 olayları evrakını açtıklarını soramazdı, zira geçmişe dönüşü birinci gerçekleştirenler Batılılar değil Ankara’daki siyasal iktidar olmuştu.
1915 Olayları hakkında ne düşünürsek düşünelim ortada kimsenin, ne bizim ne de Batılıların aksini tez edebileceği bir zamanlama sorunu vardır. Osmanlı’nın çöküşü sırasında yaşanan olaylar, daha sonra Türkiye’de Cumhuriyet kurulup Osmanlı’dan kopma yaşanınca dünya tarafından en az 50-60 yıl rafa yahut buzdolabına kaldırılmıştı. Ta ki, Türkiye 1974 Kıbrıs müdahalesi sırasında koalisyonda bulunan birilerinin ve onların takipçilerinin Osmanlı’ya dönüş hevesleri başlayana kadar. Bu da dikkatli bir bakış için son derece mantıklıydı, istikrarlar ve oyun değişince hesaplar da değişmişti.
ALALIM O ESKİ YERLERİ Mİ
Lakin eski oyuna ve eski pahalar dizisine /paradigmaya geri dönülünce hesapların da tekrar çıkacağı ve faturaların yeniden kesileceği de epey akla uygundu. Osmanlı’nın son çağına dönülüp nerde kalmıştık denilirse, Batı’nın da o devirde yarım kalmış olan ne kadar hesabı varsa gündeme getirmesine şaşırmamak gerekiyor. Örneğin bugün Fransa’da birileri, “arş ileri, marş ileri, alalım o eski yerleri” türküsüyle 1919 yılında olduğu üzere Ruhr havzasına atılım ederse Almanya ne karşılık verecektir sanki? Tarihi geri dönüş ve “diriliş” hayalleri her vakit eski hortlakların mezarlarından ayağa kalkmalarını, kan, mevt ve yıkımı beraberinde getirmiştir.
Öte yandan, Biden’ın aldığı 1915 kararının nedenleri üzere sonuçlarını kıymetlendirmek değerlidir. Bu bahiste Almanya’nın 2015-2020 yılları ortasında Ankara Büyükelçiliğini yapmış olan Martin Erdmann’la “Der Tagesspiegel” gazetesinin 1 Nisan’da yapmış olduğu röportajdaki bir fikir çok ilgi caziptir. Erdmann, Biden’ın Avrupalılarla yapmış olduğu toplantıda Türkiye’ye karşı daha kararlı olunmasını istediğini vurguluyor. Anlaşılan yalnızca Avrupalılar değil dünyada resmi ya da sivil, iktidarda ya da muhalefette, Batı’da ya da Doğu’da birçok odak ABD’nin yeni Lideri Biden’ın 1915 olayları hakkındaki halini beklemekteydi.
Bilindiği üzere Biden bu mevzuda seçim öncesi bir kelam vermişti lakin daha evvelki ABD Liderleri üzere jeopolitik nedenler ya da stratejik çıkarlar gereği vazgeçme mümkünlüğü da mevcuttu. Hasebiyle Biden’ın tutumu Türkiye, daha doğrusu AKP iktidarının Türkiye’yi dünyada getirdiği yer konusunda belirleyici olacaktı. Herkes bu kararı bu nedenle heyecanla bekliyordu.
Bu ÇÖKÜŞTEN ÇIKMANIN YOLU VAR
Sonuç, ülkemiz için üzücü ancak İslamcı, İhvancı siyasetlerin ülkemize maliyeti konusunda da uyarıcı oldu. Umarım ders alınır ve bu çöküş günlerinden evvelden nasıl çıktıysak tekrar çıkarız. Bu ortada, 2 haftadır ABD Dışişleri Bakanı Bilinken ve onun Avrupa Avrasya İşleri Yardımcısı Nuland hakkında yazdıklarımı okuyan herkesin bugün alınacak kararı ve daha ötesini aslında rahatça kestirebildiklerini anımsatırım.