Her gün yeni savlar atılır okuru bol beslenme sitelerinin,tirajı yüksek hekimlere yazdırdığı diyet ve perhiz köşelerinde. Kiminin kesinlikle yemelisiniz dediğine beriki “Aman sakın yemeyin! Kanserden iktidarsızlığa her türlü hastalığın müsebbibi o besinlerdir.” der. Gerçi işin içine iktidarsızlık girince bizim milletimiz ikincinin söylediğini kesinlikle uygular lakin mevzumuz bu değil.
Geçenlerde ortaya atılan “Organik yumurta palavrasına inanmayın. Gezen tavuk yumurtası ismi altında bilindik markaların size sattığı organik yumurtalar aslında bir pazarlama hilesi. Zira tavuklar tabiatta gezip otla, börtü ve böcekle değil başka tavuklara verilen yem ile besleniyor.” kelamı üstünde konuşulması ve tartışılması gereken bir husus iken kapandı gitti.
Mevzuyu ortaya atan şahıs: “Her gördüğünüz şapkalıyı köylü dayı sanmayın, saman dolu sepette size verdikleri yumurtaya aldanmayın, sapla samanı ayırın.” diyor lakin nerede. Ne hakikat besleniyoruz ne de beslenmeye dikkat ediyoruz.
Merhum babaannem iç yağından yaptığı, ismine donyağı dediği yağı yemeklerde kullanır margarin ve türevlerini makûs yağ diyerek asla meskene sokmazdı. Sucuğunu, pastırmasını kendi yapar salam, sosis üzere işlenmiş besinler önüne gelse kaldırın şu musibeti önümden diyerek yanına yaklaştırmazdı. İlkokul mezunu olan babaannemin beslenme şekline bugün hakikat beslenme biçimi budur diyen tek kişi sanırım Canan Karatay Hoca olabilir.
Bir de sakatat ve et müptelası olan babaannem önüne tavuk gelince “Hiç mi görmediniz makus tavuğu?” diyerek güya bugünlerde ortaya çıkan besin aldatmacasına o günlerden hâkimmiş üzere yadırgardı. Gerçi klâsik Türk beslenme stiline yaşı münasebetiyle alışmış olan babaannemin doğruları şimdiki yanlışları ziyadesiyle tartardı.
Organik yumurtadan beslenme stiline, oradan babaannemin mutfağına kelamımız yettiğince meramımızı anlatabildiysek ne keyifli. Bu haftaki yazımızı madem babaannemden bahsettim evvel onu rahmetle anayım müsaadeniz olursa bu haftayı komik bir buzdolabı kıssası ile kapatayım.
Kelam ağızdan çıktımı esiri olurmuşsun evvelden. Ya o kelamı tutacaksın ya da cezasına katlanacaksın der eskiler. İki yakın köyün iki genç delikanlısı askerde dost olunca güçlü ağanın oğlu olan asker, gariban olan askere: “Söz ver, askerlik bitince meskenime gelecek, konuğum olacaksın.” diyerek davet ediyor.
Gariban olan asker bu türlü varlıklı bir ağanın oğlundan davet alınca; “Benim üzere çulsuzla ne işi olur ağa oğlunun?” fikrini başından atıp, “Sözdür ağam vallah geleceğim.” diyerek kelamını veriyor.
Günler günleri, aylar ayları kovalıyor, askerlik bitince iki arkadaş köylerine dönüyor. Gariban olan asker verdiği kelamın esiri oluyor ve harman bitince işlerini sisteme koyup ağa oğlunun köyüne hakikat yola koyuluyor. Dere geçiyor, zirve geçiyor en sonunda köyün düzlüğüne varıyor. Sora soruştura da ağa oğlunun konutunu akşama yanlışsız nihayet buluyor.
Ağa oğlu hem arkadaşını gördüğüne seviniyor hem de dostunun kelamını tuttuğunu görünce içinden: “Mert adammış bu bizim gariban köylü.” diyor.
Ağa oğlunun karıları kocalarını mutfağa çağırıp:
-Ağam konuk habersiz gelmiştir ne hazır edelim deyince ağa oğlu sakallarını sıvazlayarak;
-Gariban köyünde yağlı bulguru nerede görsün. Yağlı bulgur pilavı yanına da ayranla soğan getirseniz kâfi diyor. Çok geçmeden ağa oğlunun istediği sofra seriliyor. Ağa oğlu kaşığı sallayıp ağzına götürünce pilavın çok tuzlu olduğunu fark ediyor. Yemekler yenilip, çaylar içilince ağa oğlu salonun köşesinde duran buzdolabını gariban arkadaşına gösterip:
-Can arkadaşım pilav biraz tuzlu olmuş. Gece için yanar kavrulursa kalk dolapta buz üzere su var, çekinme aç iç burası senin konutun diyor.
El ayak çekilince ağa oğlunun büyük salonuna yataklar seriliyor. Seriliyor lakin salonda herkes iç içe yatıyor. Yarım saat bir saat derken ağa oğlunun karısı işve, naz yaparak:
-Ağam yaramazlık yapsak mı? Canım çok istedi.
-Kudurdun mu kız, meskende konuk var.
-Misafir çoktan uyudu ağam. Gel haydi buzdolabının kapağını açayım ışığında işini gör diyerek kalkıyor. Buzdolabının kapağı açılınca ağa anında eşinin yanında bitiyor işini bitirip yerine yatıyor.
Topal karı gördü ya topalınki can değil mi? Haydi diyor haydi ağa kalk. Buzdolabına yanlışsız gel sen der demez aksaya aksaya gidip kapağı açıyor. Tekrar tıpkı sahne ağa oğlu işini görüp yerine yatıyor.
Ötüyor işte köyün horozları, yırtıp paralıyor kendilerini , “Kalkın köy halkı, vakit iş vakti gelen kıştır.” dercesine. Evvel ağa oğlu sonra hanımları en son konuk kalkıyor. Ağa oğlu konuğuna yanaşıp:
-Nasılsın kardeşim, rahat uyudun mu? Var mı eksiğin?
-Ağam kulun kurbanın olayım yandım kavruldum. Etme bir bardak su ver.
-O nasıl kelam gâvurun oğlu? Ben sana buzdolabının yerini göstermedim mi niçin içmedin?
-Etme ağam nasıl içeyim. Buzdolabının kapağını açan topal bacımla, öbür bacımın başına neler geldiğini gördüm, daha yanaşır mıyım o buzdolabına?
Haftaya görüşmek sevgi ve hürmetlerimle hoşçakalın.
Onur Düzyatanlar